นี่คือการออกแบบวงจรสำหรับการป้องกันแรงดันเกินที่มีความสามารถในการติดตั้งตามความต้องการของคุณ วงจรนี้สามารถใช้การตรวจสอบแรงดันต่ำได้ซึ่งในกรณีที่อินพุตของ IC1 ถูกทำเปลี่ยน

        การทำงานเมื่อแรงดันอินพุตมีขนาดเกินแรงดันที่ขา 2 ( อินพุตอินเวอร์ติ้ง ) ของ IC1 สูงกว่าแรงดันอ้างอิงที่ 3 ( อินพุตนอนอินเวอร์ติ้ง ) เอาต์พุตของออปแอมป์ในกรณีนี้จะเป็น Low เมื่อทรานซิสเตอร์ T1 ทำงานแรงดันจากแหล่งจ่ายไฟจะป้อนไปยังรีเลย์ คอนแทคส์ของรีเลย์ก็จะแยกอุปกรณ์จากแหล่งจ่ายไฟ

          วงจรนี้ใช้แรงดันไฟ 12 โวลต์ในวงจร แต่สามารถใช้งานได้ระหว่าง 12 โวลต์ และ 24 โวลต์ คอยล์ของรีเลย์จะทำงานตามแหล่งจ่ายไฟ ดังนั้นจึงต้องเลือกแรงดันของรีเลย์ตามแหล่งจ่ายไฟ หรือถ้าคุณมีรีเลย์อยู่แล้วก็สามารถเลือกแหล่งจ่ายไฟตามแรงดันของรีเลย์ก็ได้ วงจรนี้มีความผิดพลาดประมาณ 10% ในส่วนของทรานซิสเตอร์ BC558 ( T1 ) สามารถทนกระแสได้สูงสุด 50mA ซึ่งหากรีเลย์ที่ใช้ต้องการกระแสมากกว่า สามารถเปลี่ยนใช้เบอร์ BC516 ซึ่งสามารถทำงานได้สูงสุด 0.5A ( ในทางปฎิบัติ 0.25A )

          แรงดันอ้างอิงได้มาจากซีเนอร์ไดโอด ( ZD1 ) มีค่าแรงดัน 5.1 โวลต์ วงจรนี้ใช้แรงดัน 3.3 โวลต์ เพราะว่าการเปลี่ยนแรงดันซีเนอร์ไดโอดจะทำให้มีผลต่อการเปลี่ยนของอุณหภูมิซึ่งจะต้องให้น้อยที่สุดส่วนตัวต้านทาน R3 จะใช้ในการกำหนดกระแสที่ผ่านไปยังซีเนอร์ไดโอดซึ่งจะไม่เกิน 3mA จากรายละเอียดของเบอร์ 741 แรงดันอินพุตที่จะสามารถทำงานได้จะไม่เกิน 1.5 โวลต์ ซึ่งจะสูงกว่าขา 4 ( เรียกว่า common – mode voltage ) ดังนั้นแรงดันจะถูกปรับค่าด้วย P1 ที่ขา 3 ซึ่งจะไม่เกิน 1.5 โวลต์ ซึ่งแรงดันที่เป็นไปได้ในการทำงานต่ำสุดประมาณ 1 โวลต์ ซึ่งค่าความต้านทานที่สามารถใช้งานได้ดีที่สุดของ R4 คือ 47 กิโลโอห์ม และ 100 กิโลโอห์ม ถ้าคถณต้องการช่วงที่ต่ำกว่าซึ่งอาจถึง 0 โวลต์ คุณสามารถเลือกใช้ออปแอมป์เบอร์ LM358

         ตัวต้านทาน R1 ที่ต่อกับ R2 จะทำให้ค่าแรงดันที่ขา 2 มีประมาณเท่ากับแรงดันที่จำกัดด้วย P1 เมื่อมีการปรับในตำแหน่งตรงกลางในที่นี้ใช้ประมาณ 2.4 โวลต์ ซึ่งสูตรที่ใช้คำนวณหาค่า R1 เท่ากับแรงดัน turn – off 2.4 โวลต์ หารด้วย 240 uA ดังนั้นสำหรับการป้องกันแรงดันที่มากกว่า 100 โวลต์ , R1 จะมีขนาด 407 กิโลโอห์ม ในที่นี้ใช้ค่า 390 กิโลโอห์ม